de echte wandelaar bestaat niet

• Je hebt ze in alle soorten en maten - Mieke Bovens 

Lange afstandslopers, hondenuitlaters en de ommetje-makers die even een frisse neus willen halen. Fervente bergwandelaars of juist mensen die liever strandwandelingen maken. De echte natuurvorser die onderweg elk bloemetje wil bekijken of de kilometervreter die zo snel mogelijk van A naar B wil komen. De mooi-weer-lopers en de wandelaars die lopen omdat bewegen nu eenmaal goed voor je is.  

• Ik ben zo’n wandelaar die gewoon onderweg wil zijn.

Die de aardkorst onder mijn voetzolen wil voelen en het landschap in zich opneemt. Die geniet van het gevoel dat je overal kunt komen als je je ene voet maar voor de andere zet. Dàt gevoel, op weg zijn zonder dat je er iets voor nodig hebt. Je hoofd leeg, genieten van het uitzicht, alleen of met een wandelmaatje, met of zonder hond. Gewoon gaan en maar zien waar je stemming (én je voeten) je brengen.

• Voor je plezier wandelen bestaat niet

Ik heb nichtjes die niet begrijpen dat je voor je plezier gaat wandelen. Eén vroeg zich laatst af wanneer je wandelen nou eigenlijk leuk gaat vinden. In haar ogen vinden alleen maar ‘oude’ mensen wandelen leuk.  De kilometers die zij met haar vriendinnen maakt in de stad als ze gaan winkelen rekent ze niet tot wandelen. Tja, ik had daar geen antwoord op. Zit wandelen in je bloed of kom je op enig moment op een leeftijd dat je door wandelen rust ervaart en het een goede manier is om je te onttrekken aan de hectiek van alle dag? Wandelen is voor mij in elk geval een heerlijke uitlaatklep. Mooi weer of regen, winters koud of zomers warm. Het is mij om het even. In mijn eigen tijd, mijn eigen tempo, mijn eigen route. Gewoon mijn neus achterna. Heerlijk.

Reacties van wandelaars

 27 feb Wandelen is voor mij  het heerlijke gevoel om buiten te zijn - Helma

• ...en te genieten wat de natuur ons bied.

26 feb wandelen is voor mij de benen strekken - Nicole

• Net als bij zoveel mensen speelt mijn werkende bestaan zich af achter een computer en vanaf een stoel de hele dag op een, tegenwoordig twee, schermen turen. Dus sprint ik tussen de middag naar buiten en zoek een route door of langs het duin. Afhankelijk van al dan niet gezelschap en de wandelvaardigheid, is het een ontsnappingsdoorstaprondje van een half uur, soms ook een rustig retourtje winkelcentrum.

• s’Avonds thuis, mag ik ook graag een rondje lopen. Bijna altijd langs de Ringvaart, of het Liewegje, in ’t voorjaar eerst even langs de broedende Lepelaars en op zondagen loop ik onder viaducten door richting Vijfhuizen. Sinds Ditty er niet meer woont heb ik eigenlijk geen reden meer om naar Vijfhuizen te lopen. Maar daar is een klein wandelgebiedje aangelegd. Want het ‘kleine wandelen’ is dat wat je vanuit je huis direct kan doen. En dat heb ik nodig - elke dag.

• In het weekend, als ik niet mantelzorg (op 250 km afstand) en er ruimte is naast alle zaken die in het weekend terecht komen, trek ik graag een km of 20 onder de voeten door. Maar waar is in Nederland de ruimte om voor die 20 km in een interessant landschap? Voorgeprogrammeerde ommetjes houden het vaak op iets tussen de 3 en oh jee, 13km! Gelukkig zijn er ook lange afstandspaden - maar daar hoort altijd extra vervoer bij: auto, bus, trein.

• Op een vrije vrijdag pak ik dan wel eens de auto en dan kan ik gerust om 8 uur aan 't lopen zijn en om 12 uur ben je weer terug bij je auto en is er nog een hele middag. En in die tijd kan ik ook genieten van vluchten vogels, me verbazen over wat er groeit en bloeit in de bermen of wat er ligt te vergaan. En mijn blik kan eindeloos verwijlen en dwalen over de verre einders die dit platte Noord Hollandse Land eigen zijn.

• Te voet voel ik me verwant aan al die generaties voor me die geen fietsen auto’s treinen of vliegtuigen beschikbaar hadden. Wandeltradities bestaan aan beide zijden in de familie. Onder leiding van mijn moeders favoriete grootvader wandelde het gezin door het land rondom Epe. En daar gingen ze elke schoolvakantie naar toe. Mijn vaders familie streek na veel omzwervingen neer in Heerlen. Veel dierbare familie woonde in Simpelveld. Daar wandelde je toch gewoon naar toe? Mijn zussen en ik deden dat als kinderen vanaf 8 jaar ook; langs het zevenheuvelenweggetje naar Tante Tonia in Simpelveld.

• En er zijn oudere verhalen uit de familie. Dat van mijn oma als jong meisje, die vanuit Epe naar de heeroom in Duitsland moest lopen voor een boodschap. Ze hadden hun paspoorten vergeten en hoopten geen veldwachter tegen te komen. Ondanks de inzet van hun jonge meisjes charmes stuurde hij ze onverbiddelijk naar huis. Die vertraging betekende een overnachting bij de heeroom - en dat hadden ze nu net willen vermijden. (Mooi verhaal van een tachtigjarige oma aan een kleinkind. Je weet voor eeuwig dat in elke oudere nog steeds een kind steekt…)

• Mijn wandel top ervaring is toch de eerste vakantie met mijn vriendje. Liftend naar de Pyreneen en dan een 5 daagse tocht met tent en diepvrieseten in de rugzak. Vijf dagen geen mens of hut tegenkomen. Dat is stiekem nog steeds mijn wandelideaal: alles bij je hebben en een verlaten landschap dat ruimte biedt om de ene voet voor de andere te zetten. Laatst las ik Arita Baaijens Zoektocht naar het paradijs. Dat Paradijs blijkt te bestaan uit je één kunnen voelen met de natuur, het leven om je heen. Dat is voor mij wandelen……

26 feb Uitlaatklep en tevens oplaadpunt - Franny

26 feb Wandelen is voor ons de ultieme - soms inspannende - maar altijd ontspannende natuur beleving - Jan en Saskia

• Prestatie, snelheid, afstand of hoogte meters zijn voor ons niet van belang. Wel het genieten van cultuur en de fraaie soms overweldigend natuur onderweg. Wij wandelen tussen de 1000 en 1500 km per jaar.

26 feb Wandelen in Nederland bv Pieterpad - Wim en Willemien

• ... maar ook in andere mooie gebieden in Nederland. Maar wandelen is voor ons zeker ook: bergwandelen en/of huttentochten maken. 

11 feb Als wandelaar heb ik geen haast - Harry

• Wandelen levert mij een hoop op. Het is verbazingwekkend rustgevend. Als ik wandel, zit ik in mijn eigen wereld. Op de fiets ben ik voortdurend met anderen bezig; te voet loopt niemand me in de weg. Lekker bewegen, ik ben in de omgeving en in het nu. Het maakt me relaxed. En schept ruimte voor nieuwe ideeën. Het klinkt paradoxaal, maar juist wanneer je even helemaal nergens aan denkt, krijg je opeens een ingeving. Vaak wandel ik ook met mijn partner of met een goede vriend. Tijdens het wandelen heb je echt aandacht voor elkaar en meer rust voor goede gesprekken.

09 feb  De wereld ziet er anders uit - Monique

• Als ik wandel valt het me op dat de wereld verandert. Waar dan ook. Op een rustige manier. Lopen door de stad geeft de stad een ander karakter. Ik zie gevels die ik nooit heb gezien, kleine straatjes met mooie geveltuintjes, mensen die een praatje maken. Het maakt me opener naar de buitenwereld. Een of meerdere dagen wandelen doet iets anders met me. Het geeft me rust in m’n hoofd naast de fysieke inspanning. Zaken waar ik binnen op kan ‘kauwen’, worden ineens helder, ik weet het. Dat kan als ik alleen wandel of met iemand. Mooi is ook dat daar de beste gesprekken gevoerd worden, terwijl er ook veel ruimte is voor stilte.
  Valt me nu ook op dat ik het over wandelen en lopen heb. Wandelen is meer naar buiten in de natuur, lopen in de stad. Is dat zo?